Դավիթ Ավանեսյան."Քրոուֆորդի հետ ռևանշ հնարավոր է միայն Էնիսի նկատմամբ հաղթանակի դեպքում"

Ներկայացնում ենք մեր հարցազրույցի երկրորդ մասը Դավիթ Ավանեսյանի հետ Ջարոն Էնիսոնի դեմ իր մենամարտից առաջ։ Հուլիսի 13-ի լույս 14-ի գիշերը Դավիթ Ավանեսյանը կպայքարի IBF գոտու համար ներկայիս չեմպիոն Ջարոն Էնիսոնի դեմ։

Հուլիսի 13-ին Ֆիլադելֆիայում Ջարոն Էնիսոնը՝ IBF-ի չեմպիոնը կպաշտպանի իր տիտղոսը Դավիթ Ավանեսյանի դեմ։

Մեր շատ կարևոր մենամարտից առաջ մենք խոսել ենք Դավիթ Ավանեսյանի հետ։ «Sportball24»-ի թղթակից Նարեկ Խաչատրյանի հետ զրույցում հայկական բռնցքամարտիկը պատմում է Կրոուֆորդի պատռված ձեռնոցների վերաբերյալ իրենց բողոքի մասին՝ արտահայտելով կասկածներ արդարացի լուծման վերաբերյալ։ Նա քննարկում է Կրոուֆորդի հետ ռևանշի հնարավորությունը, որը հնարավոր է միայն Էնիսոնի դեմ հաղթանակի դեպքում։ Դավիթը նշում է Էնիսոնի դեմ մենամարտում զգուշավոր մոտեցման կարևորությունը և մասնագիտական բռնցքամարտում Անգլիայի և Ռուսաստանի տարբերությունները։ Նա կիսվում է ընտանիքի աջակցության, վիզա ստանալու դժվարությունների և Հայաստանում մենամարտ անցկացնելու հնարավորության մասին։ Ավանեսյանը մտածում է կարիերան ավարտելու և ապագա պլանների, այդ թվում՝ սեփական բռնցքամարտի դպրոցի ստեղծման մասին։

Դավիթ Ավանեսյանի հարցազրույց

— Դավիթ, կցանկանայի հարց տալ կապված Կրոուֆորդի պատռված ձեռնոցների վերաբերյալ բողոքի հետ։ Դուք և ձեր թիմը բողոք ներկայացրեցի՞ք։ Եթե այո, ապա ինչպիսի՞ն էր արդյունքը։

— Մենք բողոք ներկայացրեցինք, բայց հույս չունենք արդարացի լուծման վրա։ Իմ փաստաբանը մանրամասնորեն բացատրեց իրավիճակը. կծախսվի շատ գումար և ժամանակ, բայց անարդյունք։ Կրոուֆորդի հետևում կանգնած են շատ լուրջ և ազդեցիկ մարդիկ։

— Հնարավո՞ր է ձեր ռևանշը Կրոուֆորդի հետ։

— Ներկա պահին՝ ոչ։ Ռևանշը հնարավոր կլինի միայն Էնիսոնի դեմ հաղթանակի դեպքում։ Կրոուֆորդը հիմա ունի երեք չեմպիոնական գոտի և տեղափոխվել է իմ քաշային կարգը։ Եթե ես հաղթեմ Էնիսոնին և նվաճեմ IBF գոտին, Կրոուֆորդը ստիպված կլինի ինձ հետ մենամարտել։

— Դավիթ, ես կարծում եմ, որ Էնիսոնի դեմ մենամարտում պետք է լինել շատ զգույշ և հաշվի առնել Կրոուֆորդի մենամարտի բոլոր նրբությունները։ Ջարոնը առանց պարտության է։ Նա շատ լավ ռեկորդ ունի։ Հնարավոր է, որ նրա հետևում կանգնած մարդիկ գնան կեղտոտ մեթոդների։

— Էնիսը հիմա Կրոուֆորդից հետո լավագույն բռնցքամարտիկների երկրորդ հորիզոնականն է զբաղեցնում։ Մենամարտից առաջ մենք հաշվի ենք առնելու բոլոր նրբությունները, որպեսզի չկրկնենք նախորդ մենամարտի սխալները։

— Ինչպե՞ս էր լուծում Կրոուֆորդի հարցը քո պրոմոութերը։

— Ցավոք, մենամարտի պահին նա չէր կարող ներկա գտնվել։ Եթե նա այնտեղ լիներ, ապա չէր թողնի, որ Կրոուֆորդի ձեռնոցները չստուգվեն։

— Արդյո՞ք տարբերություն կա Անգլիայի և Ռուսաստանի միջև մասնագիտական բռնցքամարտի հանդեպ վերաբերմունքի առումով։

— Այո, իհարկե։ Ինձ համար կա համեմատելու բան։ Ես շատ վայրերում եմ մարզվել և կարող եմ վստահ ասել, որ Անգլիայի մոտեցման մակարդակը շատ ավելի բարձր է մասնագիտական տեսանկյունից։

— Վիզա ստանալու հետ կապված խնդիրներ առաջացե՞լ են։

— Վիզան ստացել եմ դեռ Կրոուֆորդի մենամարտից առաջ՝ երեք տարով։ Ինձ շատ զարմացրեց այն գումարը, որը նրանք նշեցին։ Վերջում վիզա ստանալու համար ես ծախսեցի 10,000 դոլար։

— Քանի որ գիտեմ, դուք պլաններ ունեք անցկացնել մասնագիտական մենամարտ հայրենիքում՝ Հայաստանում։ Մեր հայրենակիցները կարո՞ղ են տեսնել ձեր մասնագիտական դեբյուտը հենց Հայաստանում։

— Վերջերս ես խոսեցի Հայաստանի մասնագիտական բռնցքամարտի ներկայացուցչի հետ։ Մենք բավականին լավ ընկերներ ենք։ Նա առաջարկեց դեկտեմբերին անցկացնել մասնագիտական բռնցքամարտի մրցաշար, որտեղ կլինի մենամարտելու հնարավորություն։ Կրկնում եմ, շատ բան կախված է Էնիսոնի մենամարտից։

— Ինչպե՞ս են քո հարազատները վերաբերվում քո մենամարտերին։

— Մորս համար շատ սուր և անհանգստացնող է յուրաքանչյուր իմ մեկնումն ու մենամարտը։ Ես փորձում եմ նրա հետ խոսել մեկնելուց մի քանի օր առաջ, այլ ոչ թե մի քանի շաբաթ։ Նրա վիճակը այս ժամանակահատվածում շատ մեծ ազդեցություն ունի իմ հոգեբանական վիճակի վրա։

— Դավիթ, քանի որ գիտեմ, դու ավանդաբար յուրաքանչյուր մենամարտից հետո այցելում ես տատիկին։ Նա խորհուրդներ և օրհնություններ տալի՞ս է քեզ։

— Իհարկե։ Նա ինձ ասում է. «Ցավետ տանեմ», արդեն քանի՞ անգամ։ Քո երկու դիպլոմը ունես, գնա աշխատիր։ Ինչու՞ քեզ բռնցքամարտ։ Ես միշտ հասկանում եմ տատիկին և մորս, և նրանց անհանգստության պատճառը։

— Դավիթ, քեզ հիմա 35 տարեկան է։ Որ տարիքից ես պլանավորում ավարտել կարիերան։

— Եթե ինձ չեն հիշեցնում իմ տարիքը, ես երբեմն մոռանում եմ դրա մասին։ Արտասովոր է, բայց ես չգիտեմ։ Շատ եմ մտածել այդ մասին, հատկապես երբ տանն եմ։ Կրոուֆորդի մենամարտից հետո ես ունեի երկար ընդմիջում և մտածում էի, գուցե սա նշան է, և ժամանակն է ավարտելու։ Բայց երբ ստացա առաջարկ մենամարտելու Ջարոնի հետ, այդ միտքը անմիջապես դուրս եկավ իմ գլխից։ Հնարավոր է, եթե ես ինձ վատ զգամ և հասկանամ, որ ֆիզիկապես այլևս չեմ կարող, կանգ կառնեմ։ Հիմա, փառք Աստծո, ես ինձ լավ եմ զգում և շատ մարզվում եմ։

— Կարծո՞ւմ ես, Կրոուֆորդի ձեռնոցներում ինչ-որ բան կար։

— Շատերը ասում են, որ հնարավոր է, ձեռնոցների մեջ որոշակի նյութեր են ներարկել։ Լուսանկարներում պարզ երևում է, թե ինչպես են երկու ձեռնոցներն էլ պատռվել։ Նա մենամարտի դուրս եկավ արդեն ուռած ձեռնոցներով, երևի չափազանցրել են նյութով։ Նրանք պատռվեցին կարերի վրա։ Կան բազմաթիվ ապացույցներ և լուսանկարներ։ Եվս մեկ զարմացնող պահ կար։ Նրա ձեռքերն էին պատռված ձեռնոցները «Էվերլաստ» բրենդից։ Հետո ընկերությունը ասաց, որ դա իրենց արտադրական սխալն է։ Դա ծիծաղելի է։

— Ինչպե՞ս էր զգացվում Կրոուֆորդի հարվածները մենամարտում։

— Ես դիտում էի նրա մենամարտերը և հասկանում էի, որ նա ուժեղ չի հարվածում։ Սպարինգներում ես կանգնել եմ տղաների հետ, որոնք շատ ավելի ուժեղ են հարվածում։ Մենամարտի ժամանակ ես զգում էի ոչ թե հարվածներ, այլ մուրճի հարվածներ գլխին։

— Կրոուֆորդի մենամարտը կարող էր լինել քաղաքական բնույթի՞։

— Սկզբում, երբ առաջարկեցին մենամարտ, ես մտածում էի այդ մասին։ Բայց անընդհատ դրա մասին մտածելը իմաստ չունի։ Ինձ առաջարկեցին մենամարտ, դա իմ հնարավորությունն էր, և մենք բռնվեցինք այդ հնարավորությունից։ Չնայած մենամարտի պահին ինձ ներկայացրել են որպես Հայաստանից հանդես եկող բռնցքամարտիկ։ Թերևս, ելնելով քաղաքական նկատառումներից։

— Շատ փորձագետներ կարծում էին, որ դու չունես շանսեր Կրոուֆորդի դեմ։ Դա ազդեց՞ քեզ վրա։

— Բնավ։ Ես կասեմ քեզ, որ մեծամասնություն դատավորների մոտ նոկաուտի պահից առաջ ես առաջ էի 3։2 ռաունդներով։

— Դավիթ, կարիերան ավարտելուց հետո պլաններ ունես բացել Դավիթ Ավանեսյանի բռնցքամարտի դպրոցը։

— Այո, իհարկե։ Շատ եմ մտածել այդ մասին։ Ես շատ ժամանակ և աշխատանք եմ ներդրել բռնցքամարտում։ Կցանկանայի ունենալ իմ բռնցքամարտի դպրոցը։ Բայց ես ինձ չեմ տեսնում որպես մարզիչ։ Այո, կարող եմ ազատ ժամանակ գալ և մարզել տղաներին, բայց դա ինձ համար պետք է լինի որպես հոբբի։ Կա գաղափար հավաքել լավ մարզիչներ, որոնք լիովին կզբաղվեն տղաներով։ Չեմ ցանկանում լինել առավելագույնս կապված դահլիճին։

Առաջին մասի հարցազրույցը ԱՅՍՏԵՂ։